25 rocznica Czarnobyla w Warszawie
W rocznicę Czarnobyla odbyły się w Warszawie dwie ważne imprezy: konferencja prasowa na temat polityki energetycznej Polski oraz demonstracja antyatomowa (fotoreportaż poniżej).
Konferencja miała miejsce w barze Green Peas na ul. Szpitalnej. Jako prelegenci wystąpili: dr Andrzej Kassenberg, szef Instytutu na rzecz Ekorozwoju, prof. Mieczysław Dakowski, fizyk nuklearny, b. pracownik Świerku, Dariusz Szwed, przewodniczący Zielonych 2004, Jarema Dubiel, działacz Inicjatywy Antyatomowej oraz Jan Haberkamp, specjalista prawa atomowego z brukselskiego oddziału Greenpeace. Konferencję prowadziła Agnieszka Grzybek z Zielonych 2004.
W swoich rzeczowych, eksperckich wystąpieniach prelegenci obalali mity na temat EJ: mit taniości, mit ekologiczności, mit niezależności energetycznej, mit bezpieczeństwa. Podkreślano m. in.:
- polityczny, a nie ekonomiczny charakter decyzji o budowie EJ w Polsce (cena, jaką płacimy za uzyskanie poparcia Francji ws. osłabienia pakietu klimatycznego);
- nierzetelny szacunek kosztów budowy EJ – z każdą kolejną katastrofą koszty te rosną ze względu na konieczność wprowadzania kolejnych systemów zabezpieczeń, obecnie koszt ten eksperci szacują na 7 mld E;
- szacunek kosztów nie uwzględnia przyszłych kosztów demontażu siłowni oraz składowania radioaktywnych odpadów;
- byle jaka, pośpiesznie napisana ocena oddziaływania EJ na środowisko;
- ignorowanie faktu, iż budowa EJ nie rozwiąże problemu kryzysu energii przewidywanego na r. 2015 – w skrajnie optymistycznym scenariuszu, w którego realizację nikt nie wierzy, przewiduje się oddanie EJ do użytku w r. 2020;
- konieczność importu uranu oznacza de facto energetyczne uzależnienie Polski;
- postawienie na EJ oznacza wyprowadzenie pieniędzy z Polski (pójdą do kasy zagranicznych inwestorów) i zignorowanie szansy na rozwój gospodarki rodzimej – Polska mogłaby być eksporterem paneli słonecznych i biogazowni, gdy technologię jądrową musimy importować;
- brak przeanalizowania alternatywnych scenariuszy – jednym z nich jest opracowanie InE „Polityka energetyczna Polski do r. 2030”, stawiające na efektywność energetyczną i źródła odnawialne (racjonalizacja popytu, a nie tylko zwiększanie podaży energii);
- północny pas obszaru Polski, gdzie przewiduje się lokalizację EJ, to pas, gdzie zdarzały się wstrząsy tektoniczne, których nie można wykluczyć w przyszłości;
- niedemokratyczny, autorytarny charakter decyzji o budowie EJ, brak debaty publicznej w tej strategicznej sprawie – informacje medialne to lobbing na rzecz atomu. Podobnie informacje o Fukushimie miały w Polsce charakter wybiórczy, co razi zwłaszcza na tle prasy zachodnioeuropejskiej.
Pytania przedstawicieli mediów dotyczyły planowanych przez środowiska antyatomowe działań w przyszłości. Dariusz Szwed zapowiedział szeroko zakrojone działania polityczne, polegające na budowaniu sojuszy, a także wnioskowanie na rzecz ogólnopolskiego referendum w sprawie EJ. Przedstawiciel Greenpeace’u nie zdradził planów – chcą działać z zaskoczenia. Inni uczestnicy podkreślali konieczność informacyjnej pracy u podstaw, tak aby obudzić społeczeństwo, które znowu zostało potraktowane jak za czasów komunizmu – przedmiotowo, bez pytania o zdanie, za to z kosztowną (27 mln zł) propagandą atomu jako jedynie słusznego rozwiązania.
Po konferencji uczestnicy i goście przeszli pod Ministerstwo Gospodarki na pl. Trzech Krzyży, gdzie rozpoczęła się demonstracja. Z towarzyszeniem nagranej przez zespół młodych raperów piosenki „Nie chcemy atomu w naszym domu” wyruszyliśmy pod Urząd Rady Ministrów w Al. Ujazdowskich, a stamtąd pod Ambasadę Ukrainy, gdzie zapaliliśmy znicze, by uczcić pamięć ofiar katastrofy czarnobylskiej. Przez cały czas na trasie przemarszu rozdawaliśmy nasze „Zielone Wiadomości”, tym razem w całości poświęcone energetyce, a także ulotkę „Energia atomowa – droga, przestarzała, niebezpieczna”. Materiały cieszyły się dużym zainteresowaniem przechodniów.
W obu akcjach oprócz Zielonych 2004 udział wzięli przedstawiciele Inicjatywy Antyatomowej, Greenpeace’u, Pracowni Na Rzecz Wszystkich Istot i Fundacji Dzika Polska, a także liczne osoby niezrzeszone z rozmaitych środowisk i w bardzo szerokim przedziale wiekowym.
Powiązane artykuły
Jeśli nie zaznaczono inaczej, materiał nie może być powielany bez zgody redakcji.