Zlikwidujmy broń jądrową! Zieloni chcą świata bez broni atomowej
Rezolucja Europejskiej Partii Zielonych przyjęta na 30. Radzie EPZ w Tampere w dniach 8–10 listopada 2019 roku.
Międzynarodowa Kampania na rzecz Zniesienia Broni Jądrowej (ICAN) współpracuje z partnerami w celu uzyskania poparcia dla Traktatu ONZ o zakazie broni jądrowej (TPNW). Aby wesprzeć wieloletnie starania o poparcie dla Traktatu, wzywamy Europejską Partię Zielonych do zwiększenia presji na rządy w celu podpisania i ratyfikowania TPNW oraz do prowadzenia lokalnych kampanii, skierowanych do samorządów lokalnych i regionalnych w celu dostosowania ich do Traktatu.
Do czasu wynegocjowania Traktatu broń nuklearna była jedyną bronią masowego rażenia nieobjętą kompleksowym zakazem, pomimo katastrofalnych, powszechnych i trwałych skutków jej użycia dla ludności i środowiska. W konferencjach negocjacyjnych brały udział państwa członkowskie ONZ nieposiadające broni jądrowej, naukowcy i eksperci medyczni, osoby, które bezpośrednio ucierpiały z powodu użycia broni lub testów jądrowych oraz organizacje społeczeństwa obywatelskiego akredytowane przy ONZ.
Kiedy Traktat wejdzie w życie, będzie wiążący dla jego sygnatariuszy
Traktat zabrania:
- opracowywania, testowania, produkcji, wytwarzania, przekazywania, posiadania, magazynowania, używania lub grożenia użyciem broni jądrowej;
- zezwalania na przechowywanie broni jądrowej na terytorium sygnatariuszy;
- pomagania, zachęcania lub nakłaniania do angażowania się w powyższe działania.
Traktatowe zobowiązania obejmują:
- udzielanie pomocy wszystkim ofiarom użycia i testowania broni jądrowej;
- podejmowanie działań poprawiających stan skażonego środowiska.
Jest to również pierwszy traktat o broni jądrowej uznający jej nieproporcjonalny wpływ na kobiety, dziewczęta i ludność rdzenną.
Państwa posiadające broń jądrową będą mogły przystąpić do Traktatu, jeżeli zgodzą się ją zniszczyć zgodnie z wiążącym je prawnie, określonym czasowo planem.
Państwa, które nie podpisały Traktatu, jak również społeczeństwo obywatelskie, wraz z odpowiednimi instytucjami systemu Narodów Zjednoczonych oraz organizacjami pozarządowymi, zostaną zaproszone do uczestnictwa w spotkaniach państw-stron i konferencjach kontrolnych w charakterze obserwatorów.
Traktat wejdzie w życie po podpisaniu i ratyfikacji przez 50 krajów. Obecnie traktat ma 79 sygnatariuszy i 33 państwa-strony.
W tym momencie państwa posiadające broń jądrową (4,6% państw członkowskich ONZ) i państwa popierające ich stanowisko (15,2%), nie chcą współpracować z TPNW. Obecnie spośród wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej jedynie Austria podpisała i ratyfikowała TPNW, natomiast Irlandia podpisała traktat, ale jeszcze go nie ratyfikowała. Wszystkie pozostałe państwa członkowskie UE nawet nie podpisały Traktatu.
Zgodnie z naszym długotrwałym poparciem dla Traktatu ONZ o zakazie broni jądrowej z 2017 r. (TPNW), wyrażanym przez Globalnych Zielonych od 2016 r., jeszcze przed jego przyjęciem, Europejscy Zieloni deklarują współpracę, aby zachęcić wszystkie rządy do podpisania i ratyfikacji traktatu. W tych krajach, które prowadzą własną politykę jądrową, będziemy szczególnie starać się zobowiązać rządy do uczestnictwa w charakterze obserwatora w pierwszym spotkaniu sygnatariuszy TPNW, które nastąpi po wejściu w życie traktatu.
Wspólna kampania europejska może dostarczyć twardych dowodów na to, że rządy nie mają deklarowanego przez siebie mandatu w zakresie polityki jądrowej. Współpraca transnarodowa jest potwierdzeniem faktu, że skutków broni jądrowej nie mogą ograniczyć granice państwowe.
Urzędnicy w państwach, które nie są zwolennikami TPNW, często nie zdają sobie sprawy z art. 8.5, który umożliwia zaproszenie podmiotów niepaństwowych do uczestnictwa w charakterze obserwatorów, nie narażając stanowiska państw sprzeciwiających się traktatowi. Takie uczestnictwo mogłoby ułatwić tym podmiotom zrozumienie negocjacji i przynajmniej zapewnić wysłuchanie ich stanowiska przez państwa-strony traktatu.
Dlatego Europejska Partia Zielonych domaga się:
1. Współpracy partii członkowskich z osobami, grupami i organami ustawodawczymi w celu formalnego dostosowania krajów do wymagań TPNW oraz, w stosownych przypadkach, odstąpienia przez władze lokalne od inwestycji wspierających producentów broni jądrowej. Podpisania przez parlamentarzystów zobowiązania poparcia traktatu w ramach kampanii ICAN.
2. Poparcia TPNW przez władze na wszystkich szczeblach lokalnych i regionalnych w ramach kampanii ICAN Cities Appeal oraz nacisku władz regionalnych na władzę federalną lub centralną w celu podpisania i ratyfikacji TPNW.
3. Zobowiązania krajów, które deklarują brak woli podpisania TPNW, do uczestnictwa w charakterze obserwatorów, kiedy traktat wejdzie w życie.
4. Wysłania przez Parlament Europejski delegacji na kolejną konferencję TPNW w maju 2020 r.
Powiązane artykuły
Jeśli nie zaznaczono inaczej, materiał nie może być powielany bez zgody redakcji.